Tuesday, September 30, 2008

मित्रा आपण परत कधी भेटणार रे??

माझा १ मित्र १०-१५ दिवसांमधे कॅनडाला जातोय, बहुतेक तो तिथे १-२ वर्षे तरी राहीलच, तसे माझे पुष्कळ मित्र आता अमेरिकेमधे आहेत,आमचा कॉलेजमधील वर्ग साधारण ६०-७० विद्यार्थ्यांचा असेल आणि मी खात्रिपुर्वक सांगू शकतो की ह्याक्षणी त्यातील ५० तरी अमेरिकेमधेच असतील.एकाप्रकारे अभिमान वाटतो की सर्वांनी छान प्रगती केली आहे, आणि सर्वजण चांगले, सुखाचे आयुष्य जगत आहेत, आम्हा १० जणांचा १ फोटो मिळाला, त्यातले फ़क्त ३ (मला धरून) अता इथे आहेत, बाकी परत कधी भेटतील काय माहीत??


तिकडे मिलणारा पैसा, शांतता, भौतिक सुखासिनता सगळ्यांच आवडते त्यामूळे परत एकदा अमेरिकेमधे सेटल होण्याचे प्रमाण वाढत आहे. माझे अगदी जवळचे मित्र पण तिथेच सेटल होतील, आणि कदाचित कधीच परत येणार नाहीत. पण आता एकटं एकटं वाटू लागलय, कारण आई-वडील, भाऊ-बहिण, बायको ह्यापैकी कोणीच मित्रांची जागा घेउ शकत नाहीत. कधी कधी वाटत कि मस्त मित्रांबरोबर भरपूर फ़िरावं, कट्ट्यावर चकाट्या पिटाव्या, एखाद्याची भरपूर खेचावी, कॉलेजमधील "त्या" मूलींबद्दल गप्पा माराव्यात, खांद्यावर हात टाकून तासन्‌तास्‌ फ़र्ग्युसन रोडवर फ़िरावं आणि अजूनही बरीच मोठ्ठी यादी तयार करता येइल. पण ते अता शक्यचं नाहीये, तुम्ही म्हणाल मला लॉंग टर्मचा चान्स मिळत नाही म्हणून मी जळतोय, पण तसं नाहीये हो, मीपण तिथे जाउन आलोय पण मला तिथे करमतच नव्हतं कारण मस्ती करयला तिथे माझ्याबरोबर कोणीच नव्हतं, आणि आता मी इथे आहे तर मस्ती करणारे तिकडे गेलेले आहेत :) कधी कधी त्यांना स्क्रॅप करतो, चॅटींगपण करतो, पण त्यातून काहीच जिव्हाळा वाटत नाही. आता असं वाटत की उरलेले मित्रपण तिकडे गेले तर कसं होणार?

मला परत इतके चांगले मित्र कसे काय मिळणार? आय.टीचे दुष्परिणाम मला असे होत आहेत :) अता फ़क्त उरलेला आयुष्य माझ्या जून्या मित्रांशिवाय काढावे लागू नये हीच देवाकडे प्रार्थना करतो. अरे मित्रांनो परत आलात की फोन करा रे..मधे मधे मेल्स्‌ करत जारे..तेव्हडच जरा बरं वाटतं, तुम्ही मला विसरला असाल पण मी तुम्हाला कधीच विसरणार नाही, कधीही हाक मारा, मी नक्की मदत करायचा प्रयत्न करीन.

के.के. च्या "अरे यारो" ह्या गाण्यामधील खालील काही ओळी किती योग्य आहेत नाही का?

"तेरी हरएक बुराईपे, दांटे वोह दोस्त,
गमकी हो धूप तो छाया बने, तेरा वोह दोस्त,
नाचे भी वोह तेरी खुशी मे;

अरे यारो दोस्ती बडीही हसीन है,
ये ना हो तो क्या फिर,बोलो जिंदगी है"

Labels: , ,

9 Comments:

At 6:33 PM, Blogger Sandeep said...

dude.. very well said..
MS ani H1 he don shaap wattayet ata mala.. sagle mitra duraavle.. these two things literally ruined my life.. and either they really dont have time to keep in touch with gud old friends or may be, they chose not to :| but either way, we are at receiving ends..

and moreover, it happens every few years that he/she left for US on H1 or for MS.. so after every few years you depart from your friends and no one can fill the vacuum..
new friends are made, but you cannot replace them.. and you have to live with that.

the other side of the same thing is, when we are losing few, people leaving for long term are going away from all, friends as well as parents.. and they sacrifice for their goals.. and it takes nerve to do that too..
no gain without pain..

but what do we get by the pain?? :D
nothing.. :D

 
At 7:17 PM, Blogger समीर..थंड हवेची झुळुक said...

hoo re mitra khup tras hoto...mee aaj gele 1 varsha UK la aahe ani aata mee diwalila ghari jaat ahet tar majhe doghe jivalag mitra baher chalalet...ek gela dubaila ani ek gela US la...kay karnaar life ashicha jate...
mala kahi nako jyadivashi majha home loan clear karanya itake paise jama jhale kii punaha bharat sodane nahi :)

 
At 11:14 AM, Blogger Nachiket Phadke said...

hmmm...sagale ekach thikani astil asa ata hya pudhe kadhich honar nahi!!!!..very sad...mi suddha Germany la hoto..teva suddha mitranchi athvan yetach hoti...roj..pratyek kshani karan tithe phirtana mala ithal Sinhgad, Panshel, Khadklwasala, hech athvat hota...
Frnds Rock Dude...Parat ya apalya deshat...

 
At 11:26 AM, Blogger Sandeep said...

dhag.. pan tu asa senti hou nako re..
tu senti zala ki pauus padto :P

 
At 12:18 PM, Blogger Shreyas said...

Maitri la saad ghatli ahes tu Dhaag. mhanje me pratisaad dena aalach [:p]

me yetoy na december madhe. tenvha bhetuch. to parant tu sandeep kadun bore ho. Mazhya PJs chi sar yenar nahi tyala mhaNa. pan tu gwad (sweet) maanun ghe.

mitra, dooriyon se nazdikiya badhti hai. asa mhanalay kuni tari. me ek sher lihila hota yachyavar var,

arz kiya hai -
aankhon mein chubhti hai baarish ki boonde
Phir bhi yeh deewana dil tumko dhoonde.
Door ho kar bhi paas jo lagte ho
kya isiliye mere dost kehlate ho ?


ajun ek,
zaroorat toh nahi thi, par yaar saath hote toh kya baat thi.
akele bathroom singer ban rahe the, thoda chorus bhi hota toh kya baat thi


yes, my skillset is expanding and my techniques are sharpening. jasti vaat baghayla nahi lagnar tula. yetoy me dec madhe.

 
At 1:03 PM, Blogger HAREKRISHNAJI said...

nice blog

 
At 12:23 PM, Blogger sushant said...

Bhaartala ka naahi aaplyaala swaccha-sundar "sukhi" banavata yet naahi? kaaran aapan asa karayachya aaivajee, america/uerope-la dhaav gheto...

 
At 11:56 AM, Blogger Paresh said...

This is life... you should move on!!!

 
At 11:12 PM, Blogger Nachiket said...

Mich to bharatat yeunahi phone na karnara... Dec madhe ya chukiche prayaschitta kele jaeel [:D]

 

Post a Comment

<< Home